حل می شود شکوهِ غزل در صدای تو
ای هرچه هست و نیست در عالم فدای تو

هر شب به روز آمدنت فکر می کنم
هر صبح بی قرارترینم برای تو

بیدار می شویم از این خوابِ هولناک
یک صبح جمعه با نَفَسِ آشنای تو

آدینه ای که می رسی و پهن می شود
چون فرش، آسمانِ دلم زیر پای تو

یک روز گرم و روشن و سرشار می شویم
در خلسه ای که می وزد از چشم های تو

روزی که با شروع کلام تو ـ مثل قند
حل می شود شکوهِ غزل در صدای تو

پانته‌آ صفایی

سلام وارث تنهای بی نشانی ها
خدای بیت غزل های آسمانی ها

نیامدی و کهنسال هایمان مُردند
در آستانه ی مرگ اند نوجوانی ها

چقدر تهمتِ ناجور بارمان کردند
چقدر طعنه که: "دیوانه ها! روانی ها"

کسی برای نجات شما نمی‌آید
کسی نمی رسد از پشتِ نُدبه خوانی ها

مسیحِ آمدنی، سوشیانس، ای موعود
تو ـ هر که هستی از آن سوی مهربانی ها

بگو به حرف بیایند مردگانِ سکوت
زبان شوند و بگویند بی زبانی ها

هنوز پنجره ها باز می شوند و هنوز
تهی است کوچه از آوازِ شادمانی ها

و زرد می شوند و دانه دانه می افتند
کنار پنجره ها برگِ شمعدانی ها

پانته‌آ صفایی

کى عید مى رسد که تکانى دهم به خویش؟
هر گوشه از اتاق دلم تار بسته است

شب ها به دور شمع کسى چرخ مى خورد
پروانه اى که دل به دلِ یار بسته است

از تو همیشه حرف زدن کار مشکلى است
در مى زنیم و خانه گفتار بسته است

باید به دست شعر نمی دادم عشق را
حتى زبان ساده اشعار بسته است

وقتى غروب جمعه رسد، بی تو، آفتاب
انگار بر گلوى خودش دار بسته است

می ترسم آخرش تو نیایی و پُر کنند
در شهر شاعرى ز جهان، بار بسته است

نجمه زارع

عمری است که من منتظر دیدارم
یک جمعه بیا به جمکران دل من

جلیل صفربیگی

از همان لحظه که از چشم یقین افتادند
چشم های نگران آینه ی تردیدند

نشد از سایه ی خود هم بگریزند دمی
هرچه بیهوده به گرد خودشان چرخیدند

چون بجز سایه ندیدند کسی در پی خود
همه از دیدن تنهایی خود ترسیدند

غرق دریای تو بودند ولی ماهی وار
باز هم نام و نشان تو ز هم پرسیدند

در پی دوست همه جای جهان را گشتند
کس ندیدند در آیینه به خود خندیدند

سیر تقویم جلالی به جمال تو خوش است
فصل ها را همه با فاصله ات سنجیدند

تو بیایی همه ساعت ها و ثانیه ها
از همین روز، همین لحظه، همین دم عیدند

قیصر امین پور

ما شب زدگان در گذر ثانیه هامان
هر جمعه فقط راه تو را چشم به راهیم

دنیا پر از مکر، پر از دام و فریب است
درگیر عبور از گذر چاله به چاهیم

ای گوشه ی چشمت همه از لطف خداوند
بنگر که گرفتار همین نیم نگاهیم

آقا تو قیامی بکن از بهر قیامت
شاید ز گناه و ستم خود، بکاهیم

پامان که بعید است که یارای تو باشد
مانند تمام کوفیان، رو سیاهیم

احسان نصری

تمام شب به هوای طلوع تو خواندم
که آفتاب منی! آبروی  فردایی

تو رمز فتح بهاری، کلام بارانی
تو آسمان نجیبی، بلند بالایی

چه می شود که شبی ای نجابت شرقی!
دمی بر آیی و این دیده را بیارایی

به خاک پای تو تا من بگسترم دل و جان
صبور سبز! بگو از چه سمت می آیی؟

هجوم عاصی طوفان به فصل غیبت تو
چه سروها که شکسته و چه ریخت گلهایی

مصطفی علی پور

چه راه طول و درازی است بین بنده و او
مسافر غزلم از سفر نمی آید

تو گفته ای که دعا کن ولی گنه کارم!
از این دعا به خدا کار بر نمی آید

بگو که پس خودمان لا اقل قیام کنیم
علیه ظلم جهانی اگر نمی آید؟

به منطقی که تو داری و عقل ناقص من
ولی نیامدنش جور در نمی آید...

جهان ظلمت و ظلم است و اصل نور تویی
بیا که تا تو نیایی سحر نمی آید

رضا خیری

صورتگران چین همه انگار خوانده اند
زیباشناسی نظری پیش چشم تو

باید به جای نرگس و مستی بیاوریم
تصویرهای تازه تری پیش چشم تو

"زین آتش نهفته که در سینه ی من است"
خورشید، شعله... نه. شرری پیش چشم تو

هرشب ز چشم تو نظری چشم داشتیم
دارد دعای ما اثری پیش چشم تو؟

چیزی نداشتم که کنم پیشکش، به جز
دیوان شعر مختصری پیش چشم تو
 
قیصر امین پور

مصطفی علی پور

خودت بگو
چند بار دیگر
لباس باران زده ام
بی گرمای وجودت خشک شود؟

احسان نصری

مانند مرده‏ای متحرك شدم، بیا
بی تو تمام زندگی‏ام در عدم گذشت‏

می‏خواستم كه وقف تو باشم تمام عمر
دنیا خلاف آنچه كه می‏خواستم گذشت‏

دنیا كه هیچ، جرعه آبی كه خورده‏ام‏
از راه حلق تشنه من، مثل سم گذشت‏

بعد از تو هیچ رنگ تغزل ندیده‏ایم‏
از خیر شعر گفتن، حتی قلم گذشت‏

تا كی غروب جمعه ببینم كه مادرم‏
یك گوشه بغض كرده كه این جمعه هم گذشت‏

مولا، شمار! درد دلم بی‏نهایت است‏
تعداد درد من به خدا از رقم گذشت‏

حالا برای لحظه‏ای آرام می‏شوم‏
ساعات خوب زندگی‏ام در حرم گذشت‏

سید حمیدرضا برقعی

برای سلامتی امام زمان یه صلوات بفرست

یک میزبا دوصندلی وچندکاج پیر
یک جفت چشم منتظر...اما نیامدید

یک سال روزنامۀ هرروزو...هیچ گاه
در تیترهای صفحۀ فردا نیامدید

بیهوده دلخوشم همۀ روزها گذشت
حتی غروب روز مبادا نیامدید

اینجا دلم فسیل شد اما کسی ندید
حتی شما برای تماشا نیامدید

حالا اگر به فرض که دنیا دل من است
انگارهیچ وقت به دنیا نیامدید.

کبری موسوی 

احسان پرسا

وقتي به داستان نگاه تو مي رسم
يکباره شعر و درد تو تشکيل مي شود

اي عابر بزرگ که با گام هاي تو
از انتظار پنجره تجليل مي شود

تا کي سکوت و خلوت اين کوچه هاي سرد
بر چشم هاي پنجره تحميل مي شود

آيا دوباره مثل همان سال هاي پيش
امسال هم بدون تو تحويل مي شود؟

بي شک شبي به پاس غزل هاي چشم تو
بازار وزن و قافيه تعطيل مي شود

آن روز هفت سين اهورايي بهار
موعود! با سلام تو تکميل مي شود

زهرا بیدکی

امروز به گمانم که شمس بی تاب است

از تابش توست؟ شاید که آمده باشی

روزهایمان که یک به یک پوچ است

روزی خوش است که تو آمده باشی

در قلب سیه که سرد و تاریک است

یک کورسوی امید است شاید که آمده باشی

این طوطیا به چشمم اثر نمی کند اما

باز هم به دیده می کشم شاید که آمده باشی

ما منتظریم و پلک دل ناکسان بپرد!!!

از دلهره است شاید که آمده باشی

در خواب غفلتیم و امید به این داریم

با نامه ی کوفیان شاید که آمده باشی

گویند که در ماه محرم آیی

ای ماه من، ماه تو است شاید که آمده باشی

این هفته جمعه را تمام می خوابم

از شنبه می نگرم شاید که آمده باشی

احسان نصری