صدای تو مرا دوباره برد به کوچه های تنگ پابرهنگی به عصمت گناه کودکانگی به عطر خیس کاهگل به پشت بام های صبح زود در هوای بی قراری بهار به خوابهای خوب دور به غربت غریب کوچه های خاکی صبور به کرکهای خط سبز بر لب کبود رود به بوی لحظه های هر چه بود یا نبود به نوجوانی نجیب جوشش غرور روی گونه های بی گناهی بلوغ
به لحظه نگاه ناگهانگی با آن نگاه ناتمام به آن سلام خیس ترسخورده زیر دانه های ریزریز ابتدای دی به بوی لحظه های هر کجای کی!
به سایه های ساکت خنک به صخره های سبز در شکاف آفتابگیر کوه به هرم آفتاب تفته ای که بی گدار با تمام تشنگی به آب می زنیم
به عصرهای جمعه ای که با دوچرخه های لاغر بلند تمام اضطراب شنبه های جبر را رکاب می زنیم به بوی لحظه های بی بهانگی که دل به گریه ها و خنده های بی حساب می زنیم
به «آی روزگار...» های حسرت دروغکی غم فراق دلبر به خواب هم ندیده همیشه بی وفا به جور کردن سه چار بیت سوزناک زورکی
به رفت و آمد مدام بادها و یادها سوار قایقی رها به موج موج انتهای بی کرانگی دوار گردش نوار... مرور صحفه ی سفید خاطرات خیس...