ما چه بودیم از همان آغاز...

ما چه بودیم از همان آغاز غیر از جان هم؟
بغض هم، بی ‌تابی هم، درد هم، درمان هم

ما چه بودیم از همان آغاز؟ یک روح و دو تن
نیمه‌ های آشکار و نیمه ی پنهان هم

بیش از این باید به بوران زمستان خو کنیم
نیست وقتی دست‌ های گرممان از آن هم

طعمه ی هیزم‌ شکن‌ هایند شاخ و برگ ما
میزبان آتشی سرخیم و آتشدان هم

سر به زانوی که بگذارند وقت خستگی
قلب‌ های بی ‌قرار و بی سر و سامان هم؟

زندگی منهای تو مرگ است، پس با این حساب
می توان نامید ما را نقطه ی پایان هم

حسنا محمدزاده

برچسب‌ها: اشعار, غزل, حسنا محمدزاده

+ نوشته شده در دوشنبه یکم مرداد ۱۳۹۷ساعت 1:47 توسط احسان نصری |