لااقل برف نمی آید که تو
عبور کنی
از میان کوچه

بارانی نمی بارد که خیس شوند
موهایت

همه چیز سطحی می بارد این ماه ها
جز اشک های من
که عجیب نیاز به چند ناودانی دارند
حیف که نمی شود
وگرنه اتاقت را تا اتاقم
کول می کردم
آن وقت
لباس هایت همسایه ی لباس هایم می شد...

حالا فرقی نمی کند بودنت
مهم این بود که ما
همیشه از عطر تو
سوء استفاده کنیم

نیما معماریان


برچسب‌ها: اشعار, شعر سپید, نيما معماريان
+ نوشته شده در  چهارشنبه بیست و دوم آذر ۱۳۹۶ساعت 23:35  توسط احسان نصری  |