یک شهر پر از خالی...

من دور شدم از تو، اما به چه بد حالی!
تو دور شدی از من، در اوج سبکبالی

آن لحظه که می رفتی، پرسیدی از احوالم
با بغض گلوگیری گفتم که: خوشم... عالی...

خندیدی و خندیدم، تو از ته دل، اما
من از سر ناچاری، یک خنده ی پوشالی

رفتی و جهانم را با رفتن خود بردی
بعد از تو به جا مانده یک شهر پر از خالی

حالا منِ افسرده، تنهایم و دلمرده
ده سال جلو افتاد بحران میانسالی

با اینکه مرا تنها، در غصه رها کردی
دلخوش به همینم که، امروز تو خوشحالی...

احسان نصری

برچسب‌ها: اشعار, غزل, احسان نصری

+ نوشته شده در دوشنبه هشتم آبان ۱۳۹۶ساعت 15:20 توسط احسان نصری |