هوای دیگری دارم... نفسهای من اینجا نیست

چگونه در خیابانهای تهران زنده می مانم؟
مرا در خانه قلبی هست... با آن زنده می مانم

مرا در گوشه ی این شهر آرام و قراری هست
که تا شب اینچنین ایلان و ویلان زنده می مانم

هوای دیگری دارم... نفسهای من اینجا نیست
اگر با دود و دم در این خیابان زنده می مانم

شرابی خانگی دائم رگم را گرم می دارد
که با سکرش زمستان تا زمستان زنده می مانم

بدون عشق بی دینم، بدون عشق میمیرم
بدین سان زندگی کردم، بدین سان زنده می مانم

محمدمهدی سیار

برچسب‌ها: اشعار, غزل, محمدمهدی سیار

+ نوشته شده در دوشنبه بیست و چهارم مهر ۱۳۹۶ساعت 16:21 توسط احسان نصری |