تا کجا باید به دنبالت بیایم در به در؟

تا کجا باید به دنبالت بیایم در به در؟
تا به کی می خواهی ام این گونه تو آسیمه سر؟

تیر عشقت را رها کردی و من بی واهمه
مثل سربازی فدایی سینه را کردم سپر

روسری از سر درآوردی و بعد از آن شده
روزگارم از شب موهات بانو تیره تر

بی گمان حتی خدا هم یار و همدستت شده
او که از احساس من نسبت به تو دارد خبر-

او که می داند "منِ" بی "تو" عجب دیوانه ای ست
او هم انگاری که می خواهد مرا دیوانه تر

احسان نصری

برچسب‌ها: اشعار, غزل, احسان نصری

+ نوشته شده در یکشنبه نهم آذر ۱۳۹۳ساعت 16:24 توسط احسان نصری |