فراموشی...

با دویست و چند تکه استخوانم دوستت دارم
(و چند سال باید بگذرد؟
تا استخوان های آدم بپوسند
و همه چیز را فراموش کنند)

با من بگو
بگو قلب ها فراموشکارترند
یا استخوان ها؟

با من بگو
بگو مثل خواب
که گاهی از دست هایم
شروع می شود
گاهی از پاهایم
فراموشی از قلبم آغاز می شود
یا استخوان هایم؟

لیلا کردبچه

برچسب‌ها: اشعار, شعر سپید, لیلا کردبچه

+ نوشته شده در چهارشنبه بیست و هشتم تیر ۱۳۹۶ساعت 0:21 توسط احسان نصری |